Het ontstaan van Oasebos, door oprichter Arthur van der Linden
Ik wil jullie kort iets over het ontstaan van Oasebos vertellen. Ongeveer twintig jaar geleden had ik de eerste ideeën. De gedachte voor Oasebos is ontleend aan de indiaanse folklore. Als de stammen de wetten van de natuur negeren en een gebied overbejagen of overbevissen of vernielen, dalen de regenboogkrijgers uit de hemel neer om de wereld te redden. Zo komt Oasebos in actie als er bossen bedreigd worden.
Persoonlijk had ik in het jaar 2000 redelijk wat spaargeld en ik had me voorgenomen tien procent daarvan aan natuur te besteden. Ik wilde een fonds op naam bij het Wereld Natuur Fonds maar op dat moment kon het Wereld Natuur Fonds niet bieden wat ik wilde; een bosreservaat stichten. Sterker nog, een absoluut reservaat waar mijn geld in vast zou zitten. Met slechts een pad erdoor of geen paden. Een heiligdom voor de natuur, een oase van ongereptheid en rust.
Oasebos is vervolgens ontstaan uit de inzet van een groep bezorgde vrienden en vriendinnen. Het eerste bestuur werd geïnstalleerd aan een simpele tafel op een slaapkamer. We zouden met het geld van een tiental mensen een bedreigd natuurgebied zoeken en het lokale kantoor van het ministerie voor natuurbeheer in Costa Rica om advies vragen. In Costa Rica was ik door mijn werk en leven goed bekend. Het eerste oerwoud heb ik in een weekend gekocht door mijn creditcard op te hogen. Terwijl ik de rest van de week voor een bosbouwonderneming werkte in Costa Rica. Zo had Oasebos van het begin af aan een zeer lage overhead (mijn ticket en auto waren al betaald). Een zeer lage overhead heeft Oasebos nog steeds en daar ben ik Peter en zijn bestuur dankbaar voor.
Opvallend was ook dat we het eerste bos uit een scheiding kochten. De verkoper kón niet anders dan verkopen vanwege schulden. Een hotel zou er misschien in een watervallencomplex komen. Toen kwam als een bliksemflits een boodschap bij me binnen: dit watervallencomplex met otters mág niet verdwijnen! Het ministerie voor natuurbeheer ter plaatse stond achter het reddingsplan en de eerste aankoop werd in enkele uren uitgevoerd.
Dit watervallencomplex met
otters mág niet verdwijnen!
Na de huiskamerbijeenkomsten hebben we honderden gesprekken gevoerd. Met journalisten, met andere natuurbeschermers. We kregen veel bijval. We leerden van mensen waar we het minder mee eens waren. Later werden het gesprekken met duizenden mensen, van de consul van Costa Rica tot de top van ING bank. Ook spraken we mensen van het Wereld Natuur Fonds en natuurlijk ook buren en kennissen, juffen en meesters van scholen. Met tienduizenden euro’s en later honderdduizenden euro’s gingen we op stap en kochten we écht bedreigde bossen. Nu zijn we vijf oerwouden verder en Oasebos groeit net zo goed als de oerwouden die ze beschermt. Vele mensen die we spraken werden vrienden voor het leven, waarvoor dank!
Het mag gezegd worden; als je de wereld wil redden moet je klein beginnen. En je hoeft het niet alleen te doen.
Ik ben heel blij met Oasebos en de ontwikkeling. Ik ben ervan overtuigd dat er geen enkele natuurorganisatie is die zó doelgericht is. Ik heb de 10% van mijn vermogen van toen daarna niet meer gemist; ik heb er veel voor teruggekregen!
Ik roep u ook op om mee te doen, in welke vorm dan ook. Elke 20 cent is goed voor één vierkante meter permanent absoluut reservaat, dus voor altijd beschermd, het wordt nooit meer iets anders dan oerbos. Als u veel bijdraagt geldt niet tevreden, geld terug. Er is geen stichting met een beter aanbod. Doe mee en doe het vandaag nog. Zonder u kan Oasebos niet groeien! Dank!